Jesień to doskonały czas na planowanie zimowego wypadu na narty. Oprócz wyboru miejsca i skompletowania potrzebnego sprzętu, warto zapoznać się z podstawowymi regułami dotyczącymi poruszania się po stoku i zachowania bezpieczeństwa. Niezależnie od posiadanych umiejętności i od tego, jak pewnie czujemy się z nartami (deską snowboardową) na nogach, obowiązują nas określone zasady, których przestrzeganie uchroni nas oraz innych użytkowników stoku przed niebezpieczeństwem.
Międzynarodowa Federacja Narciarska (FIS – International Ski Federation) opracowała tak zwany „Dekalog Narciarza” – zestaw reguł obowiązujący wszystkie osoby poruszające się (i przebywające) po trasach narciarskich, w każdym miejscu na świecie. Zgodnie z nim należy:
- Uważać na inne, korzystające ze stoku w tym samym czasie co my, osoby – między innymi poprzez dbanie o gwarantującą bezpieczeństwo jakość sprzętu oraz zachowywanie się w sposób niestanowiący zagrożenia.
- Panować nad prędkością, czyli dostosować prędkość i sposób jazdy do posiadanych umiejętności, ukształtowania terenu i warunków na stoku oraz zachowywać gwarantujące bezpieczny zjazd odległości od innych osób.
- Trzymać się wybranego uprzednio toru zjazdu i zgodnie z zasadą pierwszeństwa, przysługującego osobom znajdującym się „przed” i „poniżej” skupiać się nad trasą znajdującą się przed sobą.
- Ostrożnie wyprzedzać zarówno osoby zjeżdżające, jak i stojące na stoku, zachowując przy tym bezpieczne odległości i nie przeszkadzając innym.
- Ostrożnie włączać się do ruchu – podobnie jak podczas rozpoczynanie jazdy samochodem, należy upewnić się czy w tym momencie nie stanowimy zagrożenia dla innych.
- Unikać częstych postojów na trasie, które mogą przeszkadzać innym narciarzom, a nawet stwarzać zagrożenie – wskazane jest zatrzymywania się na poboczu trasy.
- Schodzić ze stoku, a jeśli pojawi się taka potrzeba, również podchodzić pod stok wyłącznie jego obrzeżami – należy pamiętać, że każda trasa narciarska przeznaczona jest wyłącznie do jednokierunkowych zjazdów.
- Stosować się do informacji umieszczonych na znakach i tablicach, znajdujących się wzdłuż trasy.
- Zapewnić pomoc osobie, która podczas zjazdu uległa wypadkowi – poprzez udzielenie pierwszej pomocy, wezwanie służb ratowniczych oraz zabezpieczenie miejsca wypadku.
- Udzielić informacji na temat swojej tożsamości, bez względu czy jest się poszkodowanym, sprawcą, czy świadkiem wypadku.
Oprócz przestrzegania powyższych zasad, służby ratunkowe zalecają, aby: przed wejściem na stok nie spożywać alkoholu, zjeżdżać tylko w zapiętym kasku narciarskim, nie zbaczać z wyznaczonych tras, zwracać uwagę na ratraki i inne sprzęty pracujące na stoku, zwracać uwagę na zmieniające się warunki atmosferyczne, posiadać przy sobie telefon komórkowy, przez który w razie potrzeby będzie można wezwać pomoc oraz dostosować plany zjazdowe własnej kondycji i posiadanych umiejętności.
Decydując się na konkretną trasę, należy zapoznać się z panującymi na niej warunkami, stopniem trudności, występowaniem przeszkód itd. Wszystkie komercyjne trasy narciarskiej oznaczone są w kilkustopniowych skalach – w Europie obowiązują cztery stopnie trudności, oznaczone kolorami:
- trasa zielona (tzw. ośla łączka) – łagodne stoki, o niewielkim nachyleniu, uniemożliwiające rozwinięcie znacznych prędkości, dostosowane do osób rozpoczynających swoją przygodę z narciarstwem, w tym dzieci;
- trasa niebieska – najpopularniejsza, przeznaczona dla wszystkich narciarzy i snowboardzistów, charakteryzująca się brakiem płaskich odcinków;
- trasa czerwona (znaczny poziom trudności) – przeznaczona dla osób posiadających spore umiejętności narciarskie;
- trasa czarna (najtrudniejsza) – z wieloma przeszkodami w postaci bardzo stromych odcinków, połaci lodu, zwężeń, nieoczekiwanych zakrętów, wzniesień i zagłębień, przeznaczona dla osób świetnie radzących sobie na stoku.
